Kwestionariusz prezydencki Věry Jourovej: "Zdobyłam wpływy, z którymi staram się obchodzić odpowiedzialnie i z pokorą".

Věra Jourová jest najwyżej postawioną Czeszką w europejskiej polityce. Magazyn Time umieścił ją wśród 100 najpotężniejszych ludzi w 2019 roku. Obecna wiceprzewodnicząca Komisji Europejskiej jest przez wielu typowana na przyszłą kandydatkę na prezydenta.

THE PRESIDENT'S QUESTIONNAIRE kontynuuje serię wywiadów w drukowanym wydaniu specjalnym Heroine of the President.

Czy jesteś dumny z bycia Czechem?

Zauważyłem, że im dłużej pracuję za granicą, tym bardziej jestem patriotą. Kiedy przemawiam na różnych forach w Europie i za granicą, zawsze przypominam sobie, że moim zadaniem jest dobrze reprezentować mój kraj. To wielkie zobowiązanie i jednocześnie zaszczyt. Dlaczego? Jesteśmy krajem o wspaniałej tradycji kulturowej, mamy doskonałą społeczność naukową, reprezentację sportową, potrafimy robić piękne wyroby szklane i warzyć świetne piwo. Wśród wielu innych towarów eksportowych. Jedyną rzeczą, którą trudno mi sprzedać, jest czeski humor. Nie potrafię wytłumaczyć Járy Cimrmana jako największego Czecha. Ale tym bardziej uwielbiam być Czechem.

Którą lub które ze swoich cech uważasz za zaletę?

Powiedziałbym, że moją zaletą jest otwartość, szczerość i bezpośredniość. Jestem przyzwyczajony do gry w otwarte karty, ufam, że ludzie odwzajemniają moje uczucia. A jeśli coś jest bardzo nie tak, mówię to wprost. W polityce może się to wydawać wadą. Trzeba przyznać, że kilka razy się sparzyłem. Ale ogólnie to działa i nie potrafię inaczej.

Które wartości (moralne, życiowe...) uważasz za kluczowe? I czy starasz się nimi kierować w swoim życiu i zawodzie?

Ponownie przeniosę to na politykę, w którą jestem zaangażowany od kilku lat. Dla mnie to odwaga i wielkoduszność. Podejmowanie decyzji, które nie będą lubiane, stanie twardo za zasadami, które mogą być niewygodne i niepopularne, wymaga odwagi. Wspaniałomyślność rozumiem jako otwartą przyłbicę i serce. Osoba, która chce podejmować decyzje dotyczące innych ludzi i chce to robić dobrze, powinna lubić ludzi.

Jakie są według ciebie najbardziej palące współczesne kwestie społeczne? I, w stosownych przypadkach, w jaki sposób należy się nimi zająć?

Ubóstwo, nierówności, brak poczucia bezpieczeństwa i nieufność wobec wymiaru sprawiedliwości. Problemy, które dotykają setki tysięcy ludzi w naszym kraju. Prawie milion osób w pułapce wykluczenia. Jedna piąta czeskiej populacji z mniej niż dziesięcioma tysiącami koron oszczędności, żyjąca w ciągłym strachu o swoją przyszłość. Wielu z nich straciło swoje domy w ostatnich latach i nie było w stanie znaleźć nowych. Coś jest nie tak, a w erze post-Covida będzie to jeszcze bardziej widoczne.

Rozwiązaniem jest promowanie dobrze funkcjonującej gospodarki rynkowej i ustanowienie sprawiedliwego systemu społecznego, który uwzględnia potrzeby najsłabszych. Są też problemy, które wykraczają poza Republikę Czeską, ale dotyczą również nas, Czechów, takie jak zmiany klimatyczne, migracja, próby destabilizacji demokracji i związana z tym sytuacja w zakresie bezpieczeństwa międzynarodowego. Rozwiązanie leży w przyjęciu odpowiedzialności przez najpotężniejszych graczy na świecie za stan świata i w ich współpracy w poszukiwaniu globalnych rozwiązań.

Co inspiruje Cię w kulturze, manierach, zachowaniu lub stylu naszych sąsiadów w Europie? Innymi słowy - czego powinniśmy się od nich nauczyć?

Wybiorę zachodnie kraje - Holandię i Danię. Zawsze fascynowało mnie to, w jaki sposób te kraje potrafią zaznaczyć swoją obecność na arenie międzynarodowej, na przykład w UE, i jak potrafią połączyć dobrze prosperującą gospodarkę z programem społecznym. Są one, podobnie jak my, "płaskimi" społeczeństwami, nie ma w nich nadmiernego szacunku dla oficjalnej władzy, panuje egalitaryzm w dobrym tego słowa znaczeniu, który przejawia się we wzajemnym szacunku dla ludzi i ich wolności.

Ale jeśli pytasz o kulturę w sensie muzyki i tańca, to wszystko od Mikułowa na wschód mnie wkurza. Cymbały czy czardasze, to moje rytmy. Więc może: na Zachodzie mam głowę, a na Wschodzie serce.

Gdybyś miał taką możliwość, jakie trzy osobistości chciałbyś uhonorować odznaczeniami państwowymi i dlaczego?

Nie mogę być konkretny i podać nazwisk. Chciałbym uhonorować tych, którzy uratowali komuś życie i ryzykowali własnym. I nie mogę nie pomyśleć, że pielęgniarki i pracownicy socjalni, na których barkach spoczywa opieka nad chorymi w czasie pandemii, a często także opieka nad dziećmi "odstawionymi" od szkoły, zasługują na medal.

Jakie trzy współczesne osobowości chciałbyś mieć w swoim zespole pracowniczym i dlaczego? w swoim zespole i dlaczego?

Gdybym chciała uratować świat, a przynajmniej Europę, chciałabym mieć w swoim zespole kanclerz Angelę Merkel, szefową Europejskiego Banku Centralnego Christine Lagarde i szefową Międzynarodowego Funduszu Walutowego, moją byłą koleżankę z Komisji Europejskiej, Kristalinę Georgievą. Panowie też by się znaleźli, ale te trzy wspaniałe panie przychodzą mi na myśl jako pierwsze.

Aby pracować w Czechach, chciałbym współpracować z Czechami, których mam teraz w moim gabinecie: Danem Braunem, Moniką Ladmanovą i Eduardem Huliciusem. Jesteśmy razem już od kilku lat, są świetnymi ludźmi, z którymi można się dogadać, nawet w przeciwnościach losu, i wydają się tolerować mnie zaskakująco dobrze.

Patrząc wstecz: co było Twoim największym sukcesem w ciągu ostatnich kilku lat? Czy możesz wybrać przynajmniej jeden krok, decyzję lub działanie, które pozytywnie wpłynęło na Twoje otoczenie, branżę, zawód, a nawet społeczeństwo?

Decyzja o podjęciu studiów prawniczych w wieku 43 lat zapoczątkowała nową erę w moim życiu. Była to decyzja podjęta w trudnej sytuacji życiowej, ryzykowna, o niepewnym wyniku. Moje nowe wykształcenie dało mi pewność siebie i odwagę, by zająć się polityką i objąć stanowisko europejskiego komisarza ds. sprawiedliwości.

Wierzę w korzyści płynące ze zrównoważonej mieszanki kobiet i mężczyzn, którzy mogą się wzajemnie uzupełniać, pracować z różnymi perspektywami widzenia świata. Mogę o tym zaświadczyć z własnego doświadczenia w Komisji Europejskiej, która obecnie, w czasach pandemii, jest kierowana przez kobietę i ma taką samą liczbę kobiet jak mężczyzn. Po raz pierwszy w historii UE.