Miałam talent, ale za tym kryje się ciężka praca. To nie jest za darmo, mówi Barbora Votíková, bramkarka Paris Saint-Germain

Bára Votíková niedawno przeniosła się ze Slavii Praga do jednego z najlepszych klubów na świecie. Jej zabawne filmy o piłce nożnej lub coming outach śledzi pół miliona osób na Instagramie i YouTube. Jakie to uczucie stać samotnie w bramce i nosić tę samą koszulkę klubową co Lionel Messi?

Czy twój angaż w Paris Saint-Germain to spełnienie marzeń?

Tak naprawdę nie miałem wymarzonego klubu, ale to jest marzenie. To tak naprawdę nie dzieje się stąd.

Czy powiedziałbyś, że jesteś na szczycie?

Myślałem, że zanim przeniosę się do takiego klubu, będzie jakiś etap pośredni - w zagranicznej lidze, ale gdzieś w środku tabeli. Żebym się ogarnął. Ale kiedy przyszła ta oferta, nie mogłem jej odrzucić.

Co sprawiło, że oferta była tak nieodparta? Miałeś jeszcze jedną konkurencyjną ofertę, ale wybrałeś PSG. Dlaczego?

Ponieważ jest to obecnie jedna z najlepszych drużyn na świecie, zarówno w piłce nożnej kobiet, jak i mężczyzn. Nie można zaprzeczyć popularności. PSG rządzi teraz światem. Musiałem to wziąć pod uwagę.

Czy jest coś w kulturze lub ludziach, co zaskoczyło cię w Paryżu?

Istnieją stereotypy na temat Francuzów, że nie przepadają za językiem angielskim i są niechętni. Cóż, to prawda o Anglikach, że nie chcą. Ale jak dotąd spotkałem tylko bardzo przyjaznych ludzi, więc nie mogę potwierdzić tego drugiego stereotypu.

A co z kolegami z drużyny? Jak wygląda skład?

Mamy większość dziewczyn z Francji, potem z Kanady, Szwajcarii, Niemiec i Szwecji. To bardzo międzynarodowy zespół, więc mówimy głównie po angielsku. Z wyjątkiem Francuzek, bo one nie mówią po angielsku.

Czy jesteś zdeterminowany, aby nauczyć się francuskiego?

Miałem już okazję spróbować kilku lekcji francuskiego. Jak na razie słyszę tylko "jublublublublublub" i wszystko mi się zlewa. Chciałbym zanurzyć się w nim bardziej. Nasz trener jest Francuzem, więc chciałbym coś zrozumieć.

Nakręciłeś film na YouTube o swoim coming oucie i mówisz w nim, że nie jest to łatwe dla nikogo. Czy masz jakieś zdanie na temat tego, dlaczego coming out jest tak rzadki w męskiej piłce nożnej w przeciwieństwie do kobiecej? Czy środowisko kobiece jest bardziej przyjazne LGBTQ?

Szczerze mówiąc, nie wiem. Zastanawiając się nad tym, nie znam żadnego piłkarza, który byłby jawnym gejem. Nie widziałem żadnego coming outu piłkarzy z dużych europejskich klubów.

Namierzyłem tylko niemieckiego przedstawiciela Thomasa Hitzlspergeraktóry zdecydował się ujawnić w 2014 roku, kiedy przeszedł na emeryturę.

Dopiero po przejściu na emeryturę Myślę, że może chodzić o środowisko. Ci faceci boją się tego, co powiedzą fani, ponieważ mają ich o wiele więcej. Są obserwowani bardziej niż my. Więc to prawdopodobnie strach.

Co jest ludzkie i zrozumiałe - niezależnie od tego, czy są piłkarzami, czy może kelnerami.

Jedną rzeczą jest przyznać się do tego samemu przed sobą, inną rzeczą jest powiedzieć o tym swoim bliskim, a jeszcze inną rzeczą jest być w porządku z tym, że cały świat o tobie wie. Piłka nożna jest bardzo popularna, wielcy gracze na Instagramie mają setki milionów obserwujących. Rozumiem, że to zupełnie inny rodzaj coming outu.

Jesteś w filmie na YouTube opisałeś swój coming out w bardzo zabawny i jednocześnie bardzo ludzki sposób.

Można to przedstawić na różne sposoby. Ja też miałem z tym problem, też czułem się z tym niekomfortowo, byłem tym bardzo zdenerwowany. Ale kiedy się z tym uporałem, mogłem znów być sobą i wziąć to w swoje ręce.

Z jaką reakcją publiczności spotkał się Twój coming out?

Nie wszystkie były pozytywne, ale tych negatywnych było niewiele. Jeśli ktoś napisze w komentarzach pod filmem, że jestem brudną lesbijką, to tak naprawdę nic sobie z tego nie robię, to nie ma sensu. I to głównie dzieci, które prawdopodobnie jeszcze tego nie rozumieją. Większość ludzi, którzy mnie oglądają, bardzo mnie wspiera.

Kiedy podejmowałeś decyzję o przejściu do PSG, powiedziałeś, że jesteś bardzo zdenerwowany. Czego się obawiałeś?

Początkowo miało być bardzo pośpiesznie. Musiałem się spakować i wyjechać w ciągu tygodnia. Potem plany w Paryżu uległy zmianie i mogłem przyjechać później, co trochę mnie uspokoiło. Wciąż jednak byłem zdenerwowany przeprowadzką, nieznanym, dziewczynami, trenerem, tym, jak poradzę sobie w piłce nożnej, jak poradzę sobie sam... Miałem też COVID, wcześniej miałem przerwę, byłem całkowicie wyłączony z treningów przez dwa miesiące. Fizycznie nie czułem się najlepiej, bo covid cię powalił, a miałem iść do PSG i walczyć tam o pozycję numer jeden. Byłem przerażony, że wskoczę na bandwagon, nie pójdzie mi dobrze, a potem będę tu siedział przez cały rok. Ale na szczęście doszedłem do formy, poznałem dziewczyny i wszystko zaczęło się dobrze układać.

Jak trudno jest zdobyć pozycję numer jeden?

Ciężko jest w ogóle zdobyć tę pozycję, ponieważ mamy trzech bramkarzy. A jeszcze trudniej jest ją utrzymać. To właśnie będę musiał zrobić teraz, ponieważ w ciągu ostatnich dwóch miesięcy wypracowałem sobie pozycję numer jeden.

Gratuluję i trzymam kciuki.

Dziękuję, to niesamowite. Szczerze mówiąc, nie spodziewałem się tego.

Bycie numerem jeden oznacza, że będziesz wystawiany w wyjściowym składzie w tych ważnych meczach. Bramkarz jest sam w bramce i jest pod dużą presją.

To prawda, że bramkarz musi robić wszystko na 100%, a kiedy popełni błąd, to widać i zazwyczaj skutkuje to golem lub przynajmniej zamieszaniem podbramkowym, czego nikt nie chce.

Błąd? Co to takiego?

Zamieszanie w polu bramkowym. Cóż, to kłopoty. Niebezpieczna sytuacja, w której przeciwnik stwarza szansę. Nie chcesz więc popełniać zbyt wielu błędów z tyłu. Wchodzę do gry z myślą, że nie mogę popełnić błędu. Myślę o wyłapaniu wszystkiego.

W związku z Igrzyskami Olimpijskimi i tenisem pojawił się temat zdrowia psychicznego sportowców. Ale niektórzy twierdzą, że najlepsi sportowcy muszą być twardzi psychicznie, a jeśli nie są, to mają pecha. Co o tym sądzisz?

Kiedy sportowiec idzie na mecz, musi iść z czystą głową, musi być przygotowany mentalnie, dać z siebie wszystko i skupić się. Rozumiem, że czasami może zdarzyć się sytuacja lub okres, w którym nie czujesz się dobrze. Czasami zawodnicy nie mają wystarczająco dużo miejsca na odpoczynek, sezon jest naprawdę ciężki. Kiedy nie ma możliwości wyłączenia się, naładowania baterii i zrobienia czegoś innego, łatwo może dojść do wypalenia.

Zacząłeś grać w piłkę nożną, bo sprawiało ci to przyjemność, czy dlatego, że myślałeś, że będziesz najlepszy?

Ponieważ mi się to podobało. Dopiero gdy dorosłem, zacząłem myśleć, że mogę być w tym dobry. Ale oczywiście jako dziecko nie wiedziałem, że mogę zajść tak daleko. Tak, miałem talent w bramce, ale za tym kryje się strasznie dużo ciężkiej pracy. To nie jest darmowe.

Piłka nożna kobiet nie jest tak eksponowana jak piłka nożna mężczyzn, jest dużo mniej pieniędzy, gorsze warunki. Jak to widzisz?

Widzę to, ale sam nie mogę wiele z tym zrobić. Najlepszym sposobem, w jaki mogę pomóc, jest próba bycia najlepszym graczem, jakim mogę być. Aby piłka nożna była popularna, trzeba mieć dobrych zawodników i grać dobry futbol, który przyciąga widzów. Stąd biorą się inne rzeczy. Staram się popularyzować piłkę nożną wśród młodych ludzi w moich mediach społecznościowych. Dopóki sport nie będzie popularny, nie sądzę, by kobiety miały prawo do takich samych pieniędzy jak mężczyźni.

Lucie Vonkova skomentowała w zeszłym roku dla CNN Prima NEWS, że piłka nożna kobiet zaczyna się nieco poprawiać w ostatnich latach, a jej popularność rośnie. Czy ty również widzisz jej wzrost?

Z opowieści dziewczyn, które grały w kadrze A dziesięć lat temu, wiem, że zmiany na lepsze zachodzą w każdym aspekcie. W zespole wdrożeniowym jest więcej profesjonalistów, dziewczyny bardziej się starają, jest więcej pieniędzy, więc dziewczyny są bardziej zmotywowane. Jakość naszego futbolu również idzie w górę, a ludzie to zauważają i prawdopodobnie zaczynają traktować to poważnie.

Powiedziałeś, że jeśli włożysz więcej pieniędzy w ten sport, to mu to pomoże. Ale nie podniesie się on sam z niczego.

Myślę, że powinien być budowany od podstaw. Sprawić, by więcej dziewczynek uprawiało piłkę nożną, by miały więcej możliwości i lepsze obiekty. To tam powinny iść pieniądze, a potem na tym budować.

W rzeczywistości masz dwie kariery - bramkarza i youtubera. Czy nadal udaje Ci się poświęcać filmom na YouTube?

Lubię YouTube i Instagram, ale traktuję to bardziej jako zabawę. Kiedy jestem w nastroju, to coś nakręcę. Obecnie pracuję nad vlogiem, ale robię może jeden film w miesiącu, jestem emerytowanym YouTuberem.

A co z twoją karierą w drużynie narodowej? Jakie są twoje cele?

Chciałybyśmy dostać się na mistrzostwa świata. Reprezentacja Czech nigdy nie wystąpiła na wielkich mistrzostwach - Mistrzostwach Europy czy Mistrzostwach Świata. Zeszłej wiosny zrobiłyśmy dobry krok w tym kierunku i byłyśmy bliskie zakwalifikowania się do Mistrzostw Europy. Dotarłyśmy do barażu przeciwko Szwajcarii, gdzie decydującym czynnikiem były rzuty karne i niestety nie udało się. Kary są uciążliwe. Teraz staramy się o Puchar Świata i jesteśmy na całkiem dobrej pozycji, by się zakwalifikować. Udało nam się zremisować i zdobyć ważny punkt przeciwko Holandii, która jest faworytem w całej grupie. Chciałbym pojechać na mistrzostwa świata lub Europy w mojej karierze z drużyną narodową.

I wygląda to obiecująco.

Czujemy się dobrze, czujemy się dobrze piłkarsko jako drużyna, jesteśmy zmotywowani. W ostatnim roku zagraliśmy kilka naprawdę dobrych meczów, więc mam nadzieję, że w końcu nam się uda.

Artykuł powstał we współpracy z naszym partnerem - adidas.