Dorastali w instytucji, w której byli karani za wyrażanie swojej seksualności i tłumieni narkotykami. Albo poruszają się na wózku inwalidzkim i nie mogą znaleźć związku. Ale nawet osoby niepełnosprawne potrzebują doświadczeń seksualnych.
Peter ma czterdzieści sześć lat i mieszka w wiosce niedaleko Kromieryża. Od dzieciństwa porusza się na wózku inwalidzkim. "To nie była choroba wrodzona ani wynik wypadku, ale błąd popełniony przez lekarzy przy porodzie. Nie mieli pojęcia, że w brzuchu mojej mamy było nas dwóch. Najpierw na świat przyszła moja siostra, a dopiero po jakimś czasie dowiedzieli się, że ja wciąż tam jestem. Pośpiesznie mnie wyciągnęli, pępowina zaplątała się wokół mojej szyi i trochę mnie udusili. To uszkodziło mój mózg, mam skurcze mięśni na całym ciele, nie mogę utrzymać równowagi".
Zawsze tęsknił za związkiem. "Chciałem też wiedzieć, jak to jest mieć przy sobie piękną kobietę, którą mógłbym dotykać, pieścić, w końcu doświadczyć odrobiny erotyzmu, jakiego doświadczają zdrowi ludzie". Ale nigdy nie znalazł partnerki.
Trzy lata temu, kiedy pięciu asystentów seksualnych specjalnie przeszkolonych do pracy z niepełnosprawnymi zaczęło pracować w Czechach, nie wahał się ani chwili. Asystentka odwiedza go raz w miesiącu. "Pozwala mi przeżywać piękne chwile i mogę z nią rozmawiać o wszystkim. Przyniosła mi choć trochę radości. Nie uwierzyłbym, ale naprawdę poprawiła jakość mojego życia. Czuję się znacznie lepiej fizycznie, a zwłaszcza psychicznie".
Jak nie zostać sutenerem
W jaki sposób organizacja pomagająca osobom niepełnosprawnym nie popełniać sutenerstwa może ułatwiać korzystanie z usług asystenta seksualnego? Prawnicy uświęcili właściwą procedurę organizacji Pleasure Without Risk. Pracownik socjalny może powiedzieć klientowi, że w Internecie znajduje się lista wyszkolonych asystentów seksualnych i że może on z niej wybierać. Jeśli klient wybierze asystenta, może poprosić pracownika socjalnego o wcześniejsze omówienie pewnych kwestii z asystentem lub o towarzyszenie mu na pierwszym spotkaniu informacyjnym - zawsze zgodnie z życzeniem klienta, zakres usługi zależy od klienta. Nic nie stoi jednak na przeszkodzie, by skonsultował się z kimkolwiek.
Asystenci pracują dla siebie, otrzymując wynagrodzenie wystarczające na utrzymanie. Wiedzę i porady zapewnia im Freya. Niektóre oferują tylko doradztwo, masaż, trening masturbacji i wspólne korzystanie z pomocy erotycznych, inne nie odmawiają nawet stosunków seksualnych. Kodeks etyczny, zachowując wzajemny szacunek, nie wyklucza żadnych praktyk.
Zadowolić do maksimum
"Jestem blondynką o pełnych kształtach i dużym biuście" - przedstawia się klientom trzydziestoośmioletnia Diana Lovecka. Pracuje w domach klientów, w instytucjach i hotelach. Najpierw siada z każdą osobą i rozmawia o jej pomysłach. "Proponuję wspólną kąpiel, masaż, wzajemne dotykanie, korzystanie z pomocy seksualnych i inne przyjemne doświadczenia, na które się zgadzamy. Moim celem jest zawsze pozostawienie klienta tak zadowolonego i usatysfakcjonowanego, jak to tylko możliwe".
Każdego miesiąca spędza tydzień w Wielkiej Brytanii, opiekując się klientem po udarze. W Czechach uczy języka angielskiego. Resztę czasu poświęca na pomoc seksualną.
Świeży Finmag
- Wywiad numeru: piwowar Adam Matuška i barman Lukáš Svoboda. O piwnych podróżach dookoła świata i nowym przedsięwzięciu Dva kohouti.
- Bio Kamila Fili: o seksapilu fembotów, androidów i gynoidów.
- Pop Economy Petera Houdka: jak sycylijska cosa nostra narodziła się ze szkorbutu.
- Jiří Hovorka o upadku czeskiego przemysłu tekstylnego. Vojtěch Boháč prosto ze sceny: o dziwnych relacjach na granicy rosyjsko-chińskiej. Táňa Zabloudilová o zgubnym pragnieniu idealnego porządku.
Zawsze starają się przestudiować diagnozę, przygotowują się do każdego spotkania osobno. "Łatwo jest przekroczyć granicę. Musimy się tego wystrzegać, pomoc zawsze musi przynosić korzyść klientowi". Nie jest trudno dogadać się z osobą niepełnosprawną fizycznie. "Opisuje swoją sytuację, wyjaśnia, czego oczekuje". Na przykład w przypadku niewidomego klienta Diany wszystko jest robione przez niego. Kiedy mowa jest problemem, pomagają piktogramy i obrazki. "W przypadku klientów z niepełnosprawnością intelektualną to ja kieruję pomocą, staram się dostrzec w ich reakcjach, z czym czują się komfortowo, muszę działać bardzo powoli, intuicyjnie". Jak dotąd największym wyzwaniem dla Diany była obsługa mężczyzny, który nie był w stanie komunikować się w żaden sposób.
Jeden z klientów, pomagając jej, powiedział jej, co jadł na lunch i że był wczoraj na koniach. Wydawał się w ogóle nie skupiać na tym, co się dzieje. "Ale wiem od jego opiekuna, że przestał przeszkadzać swoim współlokatorom w mieszkaniu chronionym w wyniku pomocy".
Nie jestem dzieckiem
Czasami patrzymy na osoby niepełnosprawne umysłowo jak na wieczne dzieci, dla których seks jest czymś nieodpowiednim. "Nawet jeśli wyglądają lub zachowują się jak dzieci, seksualność nie zatrzymuje się, ale ewoluuje. Ich opiekunowie czasami nie zdają sobie z tego sprawy lub nie chcą tego widzieć" - mówi Lucie Šídová.
Niektórzy z nich pokazują się w nieodpowiedni sposób, masturbują się podczas sesji grupowych, napastują seksualnie innych lub popadają w depresję i zaczynają nienawidzić własnego ciała. Według Lucie nadal istnieją ośrodki, w których wyrażanie seksualności jest karane i tłumione za pomocą narkotyków. "Kiedy opiekun mówi fuj, nie rób tego, powinien również nauczyć ich, jak i gdzie mogą zaspokajać swoje potrzeby na osobności, ponieważ nikt nigdy nie powiedział im, jak to zrobić dobrze". Niektórzy nigdy nie widzieli nagiego ciała innego niż ich własne przez całe życie.
Inni są pod opieką rodziców, którzy odmawiają uznania potrzeb seksualnych swoich dzieci. Lub nie dają mu przestrzeni do zaspokojenia tego, czego pragnie. Są jednak wyjątki. "Starszy pan zadzwonił do mnie z płaczem. Podziękował nam za wprowadzenie tej usługi, mówiąc, że nie wyobraża sobie, jak to jest, gdy sam musi radzić sobie z seksualnością swojego autystycznego syna" - wspomina Lucie.
Dla osób z niepełnosprawnością fizyczną, które nie są w stanie znaleźć związku, kolejną trudnością jest to, że czasami po prostu nie są w stanie zaspokoić siebie - być może z powodu paraliżu lub skręconych ramion. Oczywiście, mogą zapłacić prostytutce, przynajmniej mężczyźni. Kluby nocne nie myślą o dostępie dla osób na wózkach inwalidzkich, ale wciąż istnieją eskorty... Po prostu zanim znajdziesz kobietę do towarzystwa, która jest gotowa przyjąć niepełnosprawnego mężczyznę, często usłyszysz "nie". A frustracja rośnie.
Wszystkie artykuły autorki/autora