Edukacja dziewcząt w Czechach. Co czeskie kobiety sukcesu myślą o wychowywaniu córek

Chyba każdy z nas w dzieciństwie o czymś marzył. Być weterynarzem? Zbieraczem śmieci? Podróżować po świecie? Interesuje nas, o czym marzą czeskie dziewczynki i chcemy skupić się na tym temacie przez długi czas. Zapytaliśmy wyjątkowe kobiety, jak wychowują swoje córki. Czy dostrzegają ich marzenia? Czy różnią się one od ich własnych? I jakie przeszkody stoją na drodze do ich spełnienia?

Eliška Vyhnánková, konsultantka ds. mediów społecznościowych i współautorka książki How to Network

Jakie przykłady i wzory do naśladowania dajesz swojej córce?

Podążam za tym, co zadziałało dla mnie. Osobiście jestem jednym z tych szczęśliwców, którym udało się nie widzieć, nie słyszeć, nie postrzegać i robić to, co chcę przez całe moje dotychczasowe życie. Chciałem być śmieciarzem, potem policjantką, poślubić Carla Lewisa. Chciałam spędzić swoje nastoletnie lata przy komputerze. Chciałam zrobić prawo jazdy na motocykl. Moi rodzice przytakiwali z powagą, czasem delikatnie dyskutowali. Stali za mną i wiedziałam, że niezależnie od tego, w jakie kłopoty wpadnę, razem je rozwiążemy. Nikt nie rujnował moich marzeń. I w dorosłym życiu nigdy im na to nie pozwoliłem. Ale wiem, że często tak nie jest. Każdy z nas jest automatycznie zaszufladkowany, zwłaszcza ze względu na płeć. Czy tego chcemy, czy nie. To zależy od tego, jakie marzenia mają dziewczynki i chłopcy. I jak czują się z tym ich rodzice.

O czym marzy Twoja córka?

Moja córka w październiku skończy cztery lata. Póki co staramy się robić jak najmniej rzeczy związanych z rodzicielstwem. Mądrzejsi i bardziej doświadczeni wokół nas subtelnie sugerują, że ten etap nigdy się nie skończy. Mam nadzieję, że wyrośnie na silną i pewną siebie kobietę, która jest również życzliwa i empatyczna wobec innych. I niezależnie od tego, jakie wzorce i przykłady znajdzie dla siebie, będę starała się być dokładnie takim rodzicem, jakim byli moi rodzice. Będę przytakiwać, wspierać, od czasu do czasu dyskutować i mieć nadzieję na najlepsze.

Apolena Rychlíková, dziennikarka, producentka, dokumentalistka

O czym marzą twoje córki?

Moja starsza córka marzyła o tym, by latem nosić strój kąpielowy Avengers i gdybym umiała szyć, już by go miała. Moja młodsza córka chciała mieć setkę dzieci i nazwać je wszystkie Ela (tak ma na imię). Teraz chce być bezdzietna i zostać superbohaterką.

Czy pole do popisu dla marzeń dziewczynek jest takie samo jak dla chłopców?

Mam wrażenie, że niektóre pola gry nie są takie same i że dotyczy to również chłopców. Jeśli chcą tańczyć, nosić spódnice, mieć dłuższe włosy, marzą o "karierze" opiekuńczego ojca. Moje osobiste doświadczenia z moimi dwiema córkami były jak dotąd najbardziej widoczne w niezrozumiałych dla nich ramach i rolach opowieści dla dzieci. Nawet w Dzieciach z Bullerbyn dziewczynki mają być matkami, w Ogrodzie znów tylko chłopcy mają przygody, a niektóre bajki o księżniczkach są na granicy lobotomii. Podobnie jak fakt, że nie ma dziewczęcych strojów kąpielowych z Hulkiem i Kapitanem Ameryką!

Jakie przykłady i wzory do naśladowania dajesz swojej córce?

Dużo czytamy naszym dzieciom, w zróżnicowany sposób, aby miały szeroki wybór. Od czasu do czasu mój mąż zmienia płeć, jeśli uważa, że historie są zbyt stereotypowe. Pokazujemy im filmy Miyazakiego, w których są dziewczęce bohaterki, troska o przyrodę i relacje międzyludzkie. A co najważniejsze, staramy się je wspierać, bo to najważniejsza rzecz w realizacji ich marzeń.

Leila Chadalíková, dziennikarka

O czym marzy twoja córka?

Jestem mamą dopiero od trzech miesięcy i nadal nie wiem, o czym marzy moja córka. W tej chwili prawdopodobnie o czystej pieluszce i wystarczającej ilości mleka. Ale wiem, że marzę o tym, by zacisnęła zęby i zaczęła marzyć. Wbrew wszelkim przeciwnościom, wbrew wszelkim przeciwnościom.

Czy warunki dla snów dziewczynek są takie same jak dla chłopców i jakie są Twoje doświadczenia w tym zakresie?

Jestem prawie pewna, że powodem, dla którego dano mi miejsce w tej ankiecie, jest to, że przez całe życie zawodowe przebywałam w przeważnie męskich zespołach. Mogłabym więc mieć interesującą, kompleksową i wyrafinowaną opinię na takie pytanie, wyjaśniając, że pole gry nie jest równe. Prawda jest jednak taka, że nie sądzę, by tak było. Pole gry jest ustalane przez każdego z osobna. Oczywiście rodzina i jej ewentualne wsparcie odgrywa dużą rolę. Ale nie jest to kluczowy aspekt. Kiedy ja sam, w wieku 14 lat, oświadczyłem w domu, że będę dziennikarzem, powiedziano mi, że "nie mogę tak po prostu pomaszerować do Pragi i pisać, nie mam za sobą żadnej artystycznej rodziny, nie mam odpowiednich kontaktów, nikt tam nie będzie mną zainteresowany, jesteśmy zwyczajni i fajnie byłoby zacząć myśleć realistycznie i w końcu wybrać normalną pracę". A jednak właśnie teraz czytasz te słowa. Czy byłoby inaczej, gdybym był chłopcem? Wątpię.

Jakie przykłady i wzory do naśladowania dajesz swojej córce?

Żyjemy w czasach, w których niektórzy postanowili napisać historię na nowo. Ci, którzy byli wzorami do naśladowania dla poprzednich pokoleń, są teraz obalani. Churchill był właścicielem niewolników, Muhammad Ali miał o wiele bardziej interesujące przemówienie niż treść z dzisiejszego punktu widzenia, Frida Kahlo była prawie nie do zniesienia w życiu osobistym, Michael Jackson był pedofilem. Wymień jakąkolwiek osobę z przeszłości, która jest podziwiana, a jeśli dasz mi chwilę, znajdę kogoś, kto powie, że tak nie powinno być i dlaczego. Nie zamierzam dawać mojej córce żadnych wzorców do naśladowania. Ona sama je wybierze, a dopóki tak się nie stanie, zrobię wszystko, co w mojej mocy, aby upewnić się, że to my jesteśmy wzorem właściwego życia i zachowania. Jej rodzice.

Renata Mrázová, Chief People Officer w Home Credit International

Czy warunki dla marzeń dziewcząt są takie same jak dla chłopców i jakie są Twoje doświadczenia w tym zakresie?

Mogłabym pisać o tym, jak kształtujemy pomysły, myślenie i rozumowanie dziewcząt i chłopców od najmłodszych lat, tworząc ograniczenia i uprzedzenia. Wiele zależy od środowiska, w którym dzieci dorastają i żyją, kto ma na nie wpływ na co dzień. Rodzice, dziadkowie, przedszkole, szkoła, przyjaciele... Wierzę jednak, że wszyscy mamy marzenia w głowach i to od nas zależy, jak z nimi pracujemy. A dzieci mają piękne marzenia, trzeba je tylko w nich wspierać i pokazywać, że trzeba mieć odwagę.

Myślę, że szufladkowanie dziewczynek i chłopców odchodzi do lamusa, że świadomość tych "uprzedzeń" rośnie i jest wielu światłych ludzi, którzy te uprzedzenia przełamują. Dobrze, że się o tym mówi. Pamiętam, jak jedenaście lat temu, gdy moja starsza córka miała trzy lata, jej wychowawczyni w przedszkolu powiedziała mi, że jest "zbyt władcza", ponieważ była liderem w klasie i organizowała dzieci. Dzieciom to jednak nie przeszkadzało, lubiły to. Zapytałam więc nauczycielkę, czy opisałaby zachowanie chłopców w podobny sposób i wyjaśniłam jej, co taki opis może zrobić w szczególności z dziewczynkami. W tamtym czasie była to interesująca dyskusja, a nauczycielka zareagowała wspaniale, ponieważ nie miała pojęcia, co takie komentarze mogą zrobić z dziećmi.

Jakie przykłady i wzory do naśladowania dałaś swoim córkom?

Mój mąż i ja staramy się dyskutować z naszymi dziećmi, odkąd były małe, uwielbiamy debaty. Uważamy, że ważne jest, aby szczęśliwe i pewne siebie dzieci były w stanie myśleć krytycznie, podejmować własne decyzje, bronić ich, weryfikować informacje, nie wierzyć we wszystko, co czytają, widzą i słyszą, i być w stanie rozmawiać o rzeczach. Dużo czytamy i staramy się przekazywać dzieciom wiedzę poprzez różne doświadczenia - podróże, muzea, filmy, książki, teatr itp. Moim największym wzorem do naśladowania jest oczywiście moja rodzina. Miałam wspaniałe babcie i dziadków, którzy kierowali się w życiu pięknymi wartościami, byli uczciwi, pracowici i mieli wielkie serca, a także byli wielkimi patriotami i odnosili sukcesy w tym, co robili. Mam również nadzieję, że mój mąż i ja jesteśmy inspiracją dla naszych córek, starając się wychowywać je z miłością, aby wiedziały, że żadne marzenie nie jest nieosiągalne i że mogą pokonać wszystkie przeszkody, jeśli chcą. Obie córki są bardzo zainteresowane kwestiami różnorodności i integracji, inspirują je ciekawe osobowości i oczywiście bardzo interesują je historie inspirujących kobiet. Są również dumne z tego, że opublikowałam książkę " Great Women from a Small Country".

Nikola Mucha, piosenkarka i performerka

O czym marzy Twoja córka?

Marzenia nie powinny mieć żadnych warunków ani ograniczeń, marzenia to marzenia. Osobiście mam duży problem z rozróżnieniem tego, jak powinno być, a jak jest. Ograniczenia pojawiają się bardziej w konkretnych planach. Na przykład, nie skończyłam francuskiego na FFMU z powodu wczesnej ciąży, ale spełniam marzenie, którego nie powinnam spełniać - występuję i piszę piosenki na życie. Nie pomyślałabym o tym w szkole podstawowej.

Jakie przykłady i wzory do naśladowania dajesz swojej córce?

Dzieci postrzegają swoje najbliższe otoczenie jako wzór do naśladowania. Johanka (12 lat) powiedziała mi niedawno, że nigdy nie widziała mnie pijanego - co, biorąc pod uwagę ilość imprez po/przed/między koncertami, wydaje się wręcz nieprawdopodobne. Ale najwyraźniej byłbym spoliczkowany ze wstydu, gdyby było inaczej. Więc w jej przypadku staram się być tak niezręczny i ekspresyjny, jak to tylko możliwe, głównie nie wyróżniając się, ale także próbując jej wytłumaczyć, że bycie innym to taka mała wygrana. Ale trudno jej to zrozumieć, gdy martwi się głównie o to, jak i gdzie się dopasować. Nie jest im łatwo, dzisiejszym nastolatkom... W przypadku Dorotki (4) staram się być cierpliwa i przede wszystkim pokazywać, jak bardzo wszyscy się lubimy. Jestem przekonana, że buziaki mamy i taty są dla dziecka bardziej pożywne niż trzy gałki lodów.

Jak wychowujesz swoje córki? Jakie są Twoje zasady i wzory do naśladowania, co robisz dobrze, a czego się obawiasz?

Weź udział w badaniu!

Wyniki i wybrane odpowiedzi pojawią się w listopadowym wydaniu magazynu Heroine.

Moje wychowanie

Jarmila Kowolowska, menedżer

O czym marzą Twoje córki?

Razem z moim partnerem wychowujemy dwie córki, mają 11 i 13 lat. Starsza córka chce mieszkać w domu nad morzem, mieć gromadkę kotów i zarabiać na życie jako aktorka, pisarka lub ilustratorka. Jest zapaloną czytelniczką i recenzentką. Młodsza również chce mieszkać za granicą, pracować ze zwierzętami lub pomagać w schronisku, być sławna i najlepiej bogata. Nie wiem więc, czy uda jej się połączyć te dwie rzeczy.

Czy pole do popisu dla marzeń dziewcząt jest takie samo jak dla chłopców?

Ogólnie rzecz biorąc, myślę, że społeczeństwo zmieniło się od czasów, gdy byłam młoda i jest znacznie bardziej otwarte na kwestię dyskryminacji ze względu na płeć. Daleko nam jednak do równych szans. Mimo że staramy się, by dziewczęta czuły, że mogą robić wszystko, co chcą, wciąż nie udaje nam się sprawić, by były tak asertywne i pewne siebie, jak większość ich rówieśników. A kiedy przedstawiciele klas są wybierani do szkolnego parlamentu, żadna z nich nie kandyduje. Chociaż w ich klasach przeważają dziewczęta, kandydaci byli wyraźnie zdominowani przez chłopców. Dopóki to się nie zmieni, nie ruszymy się z naszych miejsc.

Z drugiej strony jest wiele pozytywnych sygnałów i osobiście jestem bardzo optymistycznie nastawiona. Myślę nawet, że w przyszłości kobiety zdominują mężczyzn. Bo okaże się, że męskie, siłowe i krótkoterminowe spojrzenie zagraża naszej egzystencji, a wartości wyznawane przez kobiety lub z nimi związane staną się bardziej doceniane. Cieszę się, że istnieją książki takie jak " Opowieści na dobranoc dla małych buntowniczek", że są silne bohaterki w literaturze dla młodzieży, a także w niektórych popularnych filmach, takich jak " Igrzyska śmierci". Muzyki w szkole uczy nauczyciel płci męskiej, a wśród kadry nauczycielskiej jest znacznie więcej mężczyzn. To przełamuje powszechne rozumienie ról męskich i żeńskich, prowadząc do mniejszego zaszufladkowania i większego nacisku na indywidualność.

Jakie przykłady i wzory do naśladowania im dajesz?

Staramy się rozmawiać z nimi o różnych kwestiach społecznych. Oprócz rodzin homoparentalnych, takich jak nasza, rozmawiamy o mediach społecznościowych, polityce, dezynfekcji, ekologii, społeczeństwie konsumpcyjnym, a także o nierówności płci. Staramy się mieć szerokie spojrzenie, być wrażliwym na różne opinie i być zaangażowanym. Co najważniejsze, nie powinni czuć, że "nie mogą nic zmienić".

Kiedy zapytałem ich, co jest ważne, aby ich marzenia się spełniły, odpowiedzieli, że to zależy od nich i wysiłku, jaki w to włożą. Chociaż wiem, że nie będzie to takie łatwe, cieszę się z ich postawy.

Veronika Hesounová, redaktorka magazynu Heroine

O czym marzą twoje córki?

Marzenia moich córek? Zostać szefem kuchni. Być bogatą. Studiować chemię. Częściej jeść naleśniki na obiad. Programować roboty. Sprzedawać wszystko w sklepie za 39. Ale czy to naprawdę ich aspiracje, czy po prostu nie chcą w pełni rozpakować swojego największego marzenia? "Wolałabym, żebyś do cholery skończył z pytaniami o przyszłość, robimy coś ważnego TERAZ".

Czy pole gry dla marzeń dziewcząt jest takie samo jak dla chłopców?

Kształtujemy nasze dzieci poprzez to, czego od nich oczekujemy. Szczerze mówiąc, byłam zaskoczona, jak różne są te oczekiwania w zależności od płci, nawet w przypadku małych dzieci. Moja córka nosiła głównie czarne lub "neutralne" ubrania, miała krótkie włosy i (co najważniejsze) nie miała kolczyków, więc automatycznie zakładano, że jest "troskliwym małym chłopcem" - ale po odkryciu jej błędu, nagle stała się "marzycielską małą dziewczynką". A przecież siedziała cicho w swoich butach do golfa. Ale mniej lub bardziej subtelna presja na to, co komu pasuje, a co nie, nie tylko ogranicza marzenia dziewczynek; najpóźniej w przedszkolu wewnętrzna policja płciowa będzie próbowała wszystkich wyprostować.

Jakie przykłady i wzory do naśladowania im dajesz?

Nie natknąłem się jeszcze na zbyt wiele książek dla dzieci, w których bohaterka godna naśladowania odgrywałaby znaczącą rolę w dorosłym życiu (Mary Poppins jest przede wszystkim okropnie irytująca). Ale czy wzorem do naśladowania dla dziewczynek musi być kobieta? Staram się, by ich umysły były na tyle otwarte, by każda interesująca osobowość mogła być inspiracją. W tej chwili myślę, że jest to Sherlock Holmes. Mam nadzieję, że nie naćpają się kokainą.

Irena Obermannová, pisarka

O czym marzą Twoje córki?

Myślę, że wszystkie dziewczyny zawsze marzą o szczęśliwej miłości, a jeśli mają szczęście ją spotkać, o szczęśliwej rodzinie. Mamy te marzenia w genach po poprzednich pokoleniach naszych babć i myślę, że niewiele jest kobiet, które marzą na przykład o karierze naukowej, czyli wyłącznie naukowej. To takie kobiece przekleństwo, ale także błogosławieństwo, ponieważ zdolne kobiety, które chcą zrobić karierę, muszą być w stanie połączyć obie te rzeczy, a kiedy to zrobią, może to być bardzo wzmacniające.

Czy pole gry dla marzeń dziewcząt jest takie samo jak dla chłopców?

Wszyscy mamy marzenia z dzieciństwa, ukształtowane przez nasze rodziny, a także przez historie, które słyszymy i których doświadczamy. Chłopcy mają inne wzorce do naśladowania, dlatego też mężczyźni mają nieco inne wymagania. Ale to się zmienia, na przykład nie kupują już karabinów maszynowych i czołgów do zabawy. Jednak marzenia chłopców są mniej idylliczne, często chcą być, powiedzmy, śmieciarzami lub astronautami, podczas gdy małe dziewczynki aspirują do bycia księżniczkami lub nowymi modelkami i noszą lalki w wózku. Zanim miałam wnuki, myślałam, że to my wręczamy im zabawki w zależności od płci, ale odkąd mój wnuk podekscytowany zaciągnął mnie do koparki, której nawet nie zauważyłam, myślę, że musimy się z tym urodzić.

Jakie przykłady i wzory do naśladowania dałaś swojej córce? Co dajesz swojej wnuczce?

Nie dałem moim dzieciom żadnych wzorców do naśladowania, raczej zawsze zachęcałem je, aby miały oczy szeroko otwarte, ciągnąłem je do kin od najmłodszych lat i oglądaliśmy dobre filmy. Czasami myślę, że największym wzorem do naśladowania dla nas wszystkich była moja mama, babcia dziewczynek, która miała niesamowitą witalność i poczucie humoru i która wciąż jest z nami, mimo że już nie żyje.

Anna Urbanová, redaktor naczelna Heroine.cz

O czym marzy twoja córka?

Moja ośmioletnia córka marzy o tym, by móc grać w Minecrafta przez cały dzień. Zakochała się w tej grze rok temu i od tego czasu buduje wioski i walczy z potworami. Ilekroć rozmawia o swojej pasji z kimś dorosłym, a odpowiedzią jest pytanie, czy "to bardziej dla chłopców", widzę rozbawienie w jej oczach. Dlaczego tak jest? Zapytana, kim chce zostać, gdy dorośnie, odpowiada: "mamą, YouTuberką i pediatrą".

Czy pole do popisu dla dziewczęcych marzeń jest takie samo jak dla chłopców?

Nie uważam, że marzenia małych dziewczynek są ograniczone; zdajemy sobie sprawę, że nie jest w porządku namawianie małych dziewczynek do zostania astronautą, nawet jeśli mamy co do tego wątpliwości. Uważam jednak, że wciąż aktualny jest ładunek oczekiwań życiowych, które dziewczynki zaczynają gromadzić począwszy od okresu dojrzewania; odpowiedzialność za gospodarstwo domowe i jego stan (która często nigdy ich nie opuszcza, ponieważ są wtedy jedynymi osobami w parze, które "znają się" na pracach domowych) oraz akceptacja ciężaru emocjonalnego (nie kłóć się i nie idź na kompromis, bądź tym rozsądniejszym, nie narzucaj się zbytnio, spraw, by inni czuli się dobrze, bądź delikatny i czuły...). Następnie, u progu dorosłości, dziewczyna ma stos obowiązków i ról do wypełnienia, aby przetrwać, a spełnienie marzeń leży na samym dole. Jest skazana na przedkładanie cudzych oczekiwań nad własne i zmaganie się ze strachem przed porażką i poczuciem winy zamiast samorealizacji.

Jakie przykłady i wzory do naśladowania dajesz swojej córce?

Staram się wybierać dla niej książki z dobrze nakreślonymi postaciami kobiecymi. To samo robię z filmami i programami telewizyjnymi, ale w żaden sposób nie cenzuruję tego, co wybiera. Podoba mi się, że nie uważa za nic dziwnego tego, że jej bohater jest kucykiem My Little Pony jednego roku, a trenerem Pokémonów następnego. Jej rozrywka jest dostosowana do jej wieku, ale mam nadzieję i nie mogę się doczekać rozmowy z nią na temat, powiedzmy, interesujących kobiet w historii. Obecnie jej bohaterką jest Lucy z Opowieści z Narnii. Dobry wybór.

Katarina Schapiro, menedżerka i trenerka

Czy w dzieciństwie miałaś jakieś wzorce do naśladowania? Jakiego rodzaju wzorce?W jaki sposób wpłynęły one naCiebie?
Dla mnie moim pierwszym świadomym idolem w wieku sześciu lat była moja nauczycielka! Nie wiem, czy była wzorem do naśladowania, ale kochałam ją za jej dobroć, cierpliwość i miłość do nauki. Moim dziecięcym światem były książki, moje wielkie bohaterki! Od Jane Eyre po Anne Shirley. Zawsze pociągały mnie te różne, niezależne dziewczyny i młode kobiety, które pragnęły edukacji, miłości, dobra i potrafiły odważnie stawić czoła życiu. Inspirowali i pociągali mnie nieustraszeni ludzie, którzy mieli poczucie sprawiedliwości, uczciwości, którzy przekraczali granice, którzy szli własną drogą. Ale kimś, kto był głęboko świadomy, myślę, że już w wieku dziesięciu lat, że chciałem być taki jak Josephine Baker, a zwłaszcza Jane Fonda, "Hanoi Jane". Rozpaliły we mnie to, co być może tliło się we mnie od urodzenia. Były moimi partnerkami, trzymały mnie, inspirowały, wrosły w moje życie.

Jakie przykłady i wzory do naśladowania dałaś swojej córce?
Wzory do naśladowania są inspiracją, gdy rezonują z sercem. My tylko pomagamy dzieciom je odkryć. Byłam mamą, która raczej otwierała możliwości, oferowała i zostawiała mojej córce dużo przestrzeni. Zawsze dużo rozmawiałyśmy i dzieliłyśmy się, naprawdę dużo czytałyśmy; analizowałyśmy bohaterów, mężczyzn i kobiety. Naszą ulubioną książką byłaAlicja w Krainie Czarów, ale też Babcia, Pippi, mnóstwo bajek. Później pociągały ją inne książki, inne historie - głównie mity i historia. Wiesz, dlaczego wybrała najtrudniejszy college w Oksfordzie? Bo wykładał tam kiedyś Tolkien! Jeśli naprawdę chciałam, żeby coś przeczytała, kładłam książkę na stole i mówiłam: to świetna książka, albo zaczynałam opowiadać jej o osobie, książce, filmie, historii. Uwielbiała to... Mamusiu, powiedz mi....