Transformacja czerwonej pandy. Amerykańskie kreskówki zmagają się z dojrzewaniem

Filmy animowane szukają nowych odbiorców, przechodząc od widowni dziecięcej do nieco starszej - nastoletniej. Nastoletnie dziewczyny stają się bohaterkami amerykańskich filmów animowanych zamiast zwierząt i potworów. Tak jak w nowym filmie Pixara, The Change.

W ciągu ostatnich kilku lat filmy z udziałem nastolatków zostały dodane do istniejącego animowanego krajobrazu słodkich zwierząt, gadających wtyczek, nieustraszonych księżniczek, potworów i animowanych rzeczy. Disney i jego oddział Pixar poszerzają w ten sposób zakres swoich odbiorców. Chociaż animowanie niespokojnych, nadpobudliwych i głośno krzyczących nastoletnich bohaterów musi być jeszcze większym wyzwaniem niż tworzenie animowanych postaci dla dzieci.

Ale jest ku temu kilka powodów. Amerykańskie kreskówki od początku skierowane były nie tylko do widowni dziecięcej, ale szerzej - rodzinnej. Nawet w filmach skierowanych do najmłodszych pojawiają się elementy przeznaczone dla znudzonych rodziców czy wymagającej widowni nastoletniej. Przyciągnięcie szerszego segmentu widowni, w tym nastolatków, logicznie prowadzi do wyższych zysków. A nastoletnia widownia jest - a przynajmniej była w latach poprzedzających wideo - jedną z najbardziej lojalnych. Wielu z dzisiejszych nastolatków chodziło do kina na filmy animowane od dzieciństwa, więc oczywiste jest, że kina, dystrybutorzy i sami producenci chcą ich zatrzymać, nie tylko poprzez zbliżenie wieku bohaterów swoich filmów do tych widzów.

Filmy dla młodszych i starszych dzieci

Z pewnością nie powinniśmy też zapominać o ogólnej infantylizacji społeczeństwa. Kiedy patrzymy na świat spektakularnych hollywoodzkich widowisk o superbohaterach, trudno uniknąć wrażenia, że są to filmy dla widowni, która może i jest dorosła, ale tkwi w świecie swoich dziecięcych lub młodzieńczych fantazji.

W ostatnich latach hollywoodzka firma animacyjna numer jeden Disney Animation i jej oddział Pixar, a także inne firmy animacyjne, produkują coraz więcej filmów, które oprócz nieamerykańskiego pochodzenia bohaterów łączy ich dorastanie. Miguel Rivera, z meksykańskiego hitu Dzień Zmarłych Coco, miał dwanaście lat, gdy zapuścił się w świat swoich zmarłych przodków; Italo Luca, z zeszłorocznego filmu Pixara o tej samej nazwie, miał trzynaście lat, gdy walczył z podwodnymi potworami we włoskim kurorcie. Dzielna Vaiana ratowała swój hawajski dom w wieku szesnastu lat, Ray z Ray and the Dragon miał osiemnaście lat i pochodził z fikcyjnego południowoazjatyckiego kraju Kumandra.

Encanto, inspirowana kulturą kolumbijską, została dodana do tej kolorowej galerii hollywoodzkich animacji w ostatnich latach, ostatnio pod koniec ubiegłego roku. Chociaż jej wiek nie został nigdzie określony, współreżyser Encanto, Jared Bush, potwierdził w serii tweetów, że Mirabel, Kolumbijka, która ratuje rodzinę Madrigal przed zniszczeniem w Encanto, ma piętnaście lat. Wkrótce potem mamy nową animowaną nastoletnią bohaterkę. Tym razem jest to 13-letnia Chinka Mei z Toronto w Kanadzie z filmu Pixara Transformacja. A jej dojrzewanie staje się głównym tematem filmu, który w marcu wszedł na ekrany czeskich kin. Chociaż jest to dojrzewanie zamaskowane przez gigantyczną czerwoną pandę.

Mei jest wychowywana przez dość niespokojną matkę, którą prawdopodobnie opisalibyśmy jako jeden z przykładów rodzicielstwa helikopterowego, które dobrze znamy w dzisiejszych czasach nawet z naszego sąsiedztwa. Mei jest trochę głupiutka i trochę irytująca, jak to dziewczynki w jej wieku mają w zwyczaju. Ma własną grupę trzech nierozłącznych przyjaciółek, wpatruje się w swoich ukochanych idoli z przesłodzonego boysbandu 4Town, a jak na standardy animowanych bohaterek, ma bardzo zmienne, neurotyczne ruchy, które musiały dać hollywoodzkim animatorom wiele do pracy. Mei jest jednak posłuszną córką i wzorową uczennicą, która potrafi tylko uszczęśliwiać swoich rodziców.

Aż do dnia, w którym... budzi się pod postacią czerwonej pandy. Zmienia się w uroczą, ale raczej śmierdzącą futrzaną maskotkę, gdy tylko traci kontrolę nad swoimi emocjami. I tak zaczyna się jej podróż przez okres dojrzewania, który jest równie burzliwy i nieprzewidywalny, jak w przypadku dziewczyny w ciele. Pojawiają się konflikty z rodzicami (zwłaszcza tymi opiekuńczymi), nieporozumienia z chłopcami i zmiany fizyczne. Czerwona panda symbolizuje to wszystko - i to nie tylko nadejście miesiączki, która jest jedną z głównych oznak początku tej spektakularnej zmiany. A w okresie dojrzewania jest mnóstwo okazji, by się rozkojarzyć i stać się na chwilę uroczą, ale poza tym raczej irytującą czerwoną pandą. Co filmy mówią o dzisiejszych nastolatkach?

Tak też jest w przypadku Mei, bohaterki Metamorfozy. Choć jedną z przyczyn jej problemów była nadopiekuńcza matka, to właśnie ona ostatecznie jest w stanie pomóc Mei w powrocie i odnalezieniu nowej siebie poprzez czerwoną pandę. Poprzez pojednanie trzech pokoleń kobiet z jej rodziny, a także podczas szalonego magicznego rytuału, który przywraca Mei do siebie. "Wszyscy mamy swoje ukryte zwierzę, a niektórzy nigdy go nie wypuszczają. Ja to zrobiłam" - mówi Mei w zakończeniu. To tak, jakby w tym momencie mówiła nie tylko w imieniu wszystkich nastoletnich bohaterów amerykańskich kreskówek, ale także ich prawdziwych odpowiedników.