"Nie piłem od prawie trzech tygodni i wcale nie czuję się lepiej". Dziennik suchego lutego 2

Rozpocząłem suchy luty kilka dni wcześniej, na wszelki wypadek, aby dać mojemu ciału czas na przygotowanie, a umysłowi na dostrojenie się. Spodziewałam się cudów, ale tak się nie stało. Według terapeutki Johany Růžkovej może to być sygnał, że moje zdrowie psychiczne wymaga więcej troski niż tylko odstawienie alkoholu. "Jeśli dana osoba czuje się gorzej po 14 dniach na suchym lądzie, prawdopodobnie wrażliwe fragmenty duszy, które alkohol ukrywał, zostały odsłonięte".

Minęły już trzy tygodnie. Na początku "suszenia" spodziewałem się, że nadejdzie wielka zmiana, że rozprzestrzeni się we mnie spokój, którego często tak bardzo mi brakuje. Że zobaczę świat w pełnych barwach, poczuję się sprawny i wyspany. Że będę tryskać pomysłami. Tak głosi strona internetowa Suchego Lutego. Oczekiwałem 58% lepszego snu...

Ale rzeczywistość dla mnie, po 17 dniach abstynencji. Zastanawiam się, dlaczego tak jest i dlaczego nie czuję się świeżo nawet po dziewięciu godzinach snu. Dlatego omawiam wszystko przez telefon z terapeutką Johanną Růžkovą, z którą wywiad mogliście przeczytać na początku lutego.

29 stycznia

Postanawiam - no dobrze, mój mąż postanawia, a ja się przyłączam - że zaczniemy organizować "Suszę" nieco wcześniej. To dobry pomysł, przynajmniej nie wpłynie tak bardzo na ludzi, gdy styczeń przejdzie w luty. W mojej decyzji wspiera mnie fakt, że wczoraj widziałem się z przyjacielem i jakoś tak się złożyło, że podczas rozmowy "podarowaliśmy" jedną butelkę wina.

Mój telefon wysyła SMS-y, że musimy wypić razem ostatniego drinka w ten weekend, zanim zrobimy post. Jest to irytujące i po cichu podważa statystyki, które przeglądam, aby zobaczyć, w co się pakuję i gdzie faktycznie stoimy w Czechach. Jedno jest pewne, nasza tolerancja na spożycie alkoholu jest wysoka. Jesteś smutny? Wypij z przyjaciółmi, a poczujesz się lepiej. Ale na dłuższą metę ta taktyka zawodzi.

Na następny spacer w mroźną pogodę wybiorę się już bez alkoholu. Ale moje oczy przesuwają się po tablicy przy oknie, gdy wybieram alternatywę, których co prawda nie ma zbyt wiele. Co i tak jest powszechnym problemem. Brak wysokiej jakości napojów bezalkoholowych w przystępnych cenach. Czasy poszły do przodu, ale wciąż jest miejsce na poprawę. Nie tylko alkohol może rozgrzać w zimne dni.

1 lutego

Marketingowcy w sklepach monopolowych celują dokładnie we mnie. Suchy luty oficjalnie się rozpoczyna i od razu zaczynam widzieć reklamy bezalkoholowego ginu i wina - rzekomo gwarantujący smak alkoholu bez skutków ubocznych. Minęło już kilka dni, odkąd funkcjonuję bez wieczornego drinka na rozluźnienie. Trochę się martwiłem, że będzie mi tego brakowało, że będę tęsknił. Ale nic takiego nie dzieje się na poziomie świadomym. Zamiast butelki wina, otwieram butelkę cydru lub zaparzam herbatę ziołową.

Jednak spokój i cisza w mojej duszy zdecydowanie się nie rozlewają. Jestem zdenerwowana, dziecko jest chore i muszę wykonać dużo pracy. Myślę sobie, że w każdej innej sytuacji byłby to powód do otwarcia butelki. Powód, by z niecierpliwością czekać na wczesny wieczór, kiedy cały stres rozpłynie się w blasku ekranu i smaku schłodzonej bieli. To nieprzyjemnie realne uczucie nie opuszcza mnie nawet po położeniu dziecka spać. Wszystko nagle nabiera zbyt ostrych konturów, których w żaden sposób nie da się i nie da się zeszlifować.

5 lutego

Ilu z nas pamięta banalną historię o kłujących wujkach na rodzinnych spotkaniach, którzy dają małemu dziecku spróbować piwa z pianką, ponieważ chce spróbować tego, co robią dorośli? To przezabawne. Ilu z nas prawdopodobnie ma jakieś zakorzenione wyobrażenie o tym, jak obchodzić się lub nie obchodzić się z alkoholem z domu, które następnie kształtuje nasze postrzeganie na przyszłość? W naszym domu alkohol był tabu. Nawet dzisiaj, kiedy się spotykamy, liczę drinki. Ta nieufność była srebrną nicią, która łączyła całe moje dorastanie. Nie rozmawialiśmy o piciu. Zasadniczo nie piliśmy publicznie. Pragnienie buntu nie dotyczyło tylko dzieci, ale także dorosłych. Aby zakłócić ten schludny i uporządkowany trzeźwy wizerunek.

Dni wydają mi się stereotypowe. Nie mam energii i czuję się zmęczona. Spodziewałam się czegoś innego. Oczywiście miałam kilka okresów, w których byłam całkowicie abstynentką, czy to była ciąża, czy ćwierć wieku, kiedy postanowiłam nie pić tylko dlatego. Ale do tej pory nie czułam potrzeby obserwowania siebie tak bardzo i "oceniania" tego, co to ze mną robi. Jestem zmuszony być bliżej siebie. I przyglądać się sobie. Kładę się spać regularnie. Tak też się budzę. Ale zmęczenie ogarnia mnie jak liana. Podobnie jak melancholia. Oglądam "Konsekwencje miłości" Sorrentino po raz trzeci.

12 lutego

Ci, którzy trzymają się Suchego Lutego i nie widzą żadnej poprawy po kilku tygodniach abstynencji, mogą kwestionować, czy jest sens trzymać się tego oczyszczania, skoro wynik jest zero-zero-nic. Ale co z tym zrobić? Jak ich (siebie) wesprzeć? Umówiłam się z Johanną Růžkovą, terapeutką i współautorką książki Suchy luty, że zadzwonimy porozmawiać o moich wątpliwościach i nie poprawiającym się stanie. Bo to chyba powszechne: ilu z nas ma tendencję do rezygnowania z czegoś, gdy wymarzone rezultaty i postępy nie przychodzą przez długi czas?

Pierwszą rzeczą, która mi mówi, jest to, że sądząc po pierwszej części dziennika, sprawiam wrażenie bardzo wymagającego i surowego wobec siebie, i że być może przenoszę to dostrajanie się do wyników na suchy eksperyment. Dlatego też nie jestem dostrojony - zgodnie z moim mentalnym równaniem powinienem być w nirwanie odstawienia i cieszyć się wszystkimi korzyściami, jakie to przynosi. "Jeśli ktoś czuje się gorzej, a nie lepiej po 14 dniach od odstawienia alkoholu, potraktowałbym to jako sygnał, że odsłonięte zostały wrażliwe części duszy, które wcześniej były zakryte przez alkohol, a teraz są obnażone" - uważa terapeuta.

Suchy luty jest również zalecany przez osoby, które i tak dobrze sobie radzą, nie należą do żadnej strefy ryzyka, uprawiają sport, a odstawienie alkoholu nie jest znaczącą zmianą w stosunku do ich normalnego stanu. Jeśli jednak ktoś ma bardziej niespokojne usposobienie, abstynencja nie jest rozwiązaniem, ale pierwszym z serii wielu kroków. Kiedy jednak podejmujemy ten pierwszy krok abstynencji, okazuje się, że niepokój lub depresyjny smutek jest znacznie większy, niż mogłoby się wydawać. I tu właśnie powinna pojawić się bardziej konsekwentna i aktywna troska o duszę.

Johana Růžková przedstawia mi również swoją opinię na temat używania alkoholu w Czechach zamiast zwykłych leków przeciwdepresyjnych lub przeciwlękowych. "Jestem prawie przekonana, że z miliona osób w naszym kraju, które piją ryzykownie, duża część z nich należy do tych, którzy są napiętnowani przez psychiatrię i psychoterapię, i że próbują wyleczyć się alkoholem. W naszym kraju nie jest powszechne dbanie o duszę, ale powszechne jest wylewanie alkoholu na każdą ich dolegliwość".

Zanim się pożegnamy, radzi, abym starał się zachować pozytywne nastawienie. W porządku jest nie kibicować, nie biegać maratonów każdego dnia, nie być ultra wydajnym. Może to lekkie załamanie powie mi o mnie rzeczy, których być może nie jestem do końca świadoma. To, że jestem chory, niekoniecznie oznacza, że jestem chory. W rzeczywistości jest to bardzo odciążająca świadomość.