Sześć filmów z taśmy Apoleny Rychlíkovej

Niektórzy chodzą do kina, inni kradną. Inni mają telewizor. A niektórzy oglądają filmy z Aerovod. Poprosiliśmy dziennikarkę i dokumentalistkę Apolenę Rychlíkovą o kilka wskazówek, dzięki którym warto odkręcić kran.

Prawdopodobnie nie jest zaskakujące, że jako osoba zorientowana na kwestie społeczne i polityczne, szukam ich w produkcji filmowej. Ale nie lubię trzymać się filmów dokumentalnych. W końcu granica między "dokumentem" a "fikcją" zaciera się, a to, co kiedyś było science fiction, teraz jest rzeczywistością i na odwrót.

Kiedy po raz pierwszy zobaczyłem The Florida Project, ogarnęła mnie fala radości, ale i niepokoju. Pastelowy świat amerykańskiego motelu jest bowiem krytycznym odzwierciedleniem dzisiejszego, pełnego nierówności świata. A kreacje wszystkich głównych bohaterów są rozbrajające w swojej spontaniczności. Rodzicielstwo jako walka, macierzyństwo na marginesie jako zabawa.

Fatih Akin od dawna jest jednym z reżyserów, na których się skupiam. Jego Gegen die Wand (Pod ścianą) było dla mnie niegdyś świętem wolności i miłości, filmową tragedią o antycznych rysach. Kilka lat starszy Nowhere to przystępna, złożona narracja o zbrodni i karze, w której niepodzielnie króluje wspaniała Diane Kruger.

Jako feministkę interesują mnie oczywiście także "kobiece" tematy - dlatego z przyjemnością wspominam o Brud Terezy Nvotovej. Pokazuje nam, że przemoc seksualna jest popełniana - często wbrew powszechnemu społecznemu postrzeganiu - głównie przez osoby nam bliskie i że jest bezpośrednio związana z krzywdzącymi hierarchiami. The Filth to film, który poza świetnymi zdjęciami i kreacjami aktorskimi, posiada wyraźny podpis scenarzysty i reżysera. Trzymam kciuki za Terezę Nvotovą i jej scenarzystkę Bárę Námerovą, a także z niecierpliwością czekam na ich nowe przedsięwzięcie, które dopiero zaczynają realizować.

Tereza Nvotová we własnej osobie. W Finmag

Czy często masz na talerzu w Ameryce, że pochodzisz z Europy Wschodniej?

Europa Wschodnia nie jest zbyt seksowna dla Amerykanów. Gdybym pochodził z Hiszpanii lub Francji, na pewno brzmiałoby to lepiej. Ale zazwyczaj spotykam się z producentami, którzy się do mnie zwrócili, wiedzą skąd pochodzę i widzieli mój film Dirt. Spotkał się on tam z dobrym przyjęciem, więc otworzył mi wiele drzwi.

Przeczytaj obszerny wywiad z Terezą Nvotovą w nowym wydaniu Finmag w najbliższy czwartek.

Kup Finmag online

Lubię Gary'ego Oldmana i zawsze lubiłem Toma Hardy'ego. Lubię filmy szpiegowskie. Trzeba wyjść z rutyny, ale przez swoją powolność i rozwagę wyróżniają się z ustalonych ram. Również dlatego dobrze się to ogląda.

Było wiele filmów, które na różne sposoby próbowały poradzić sobie z kryzysem uchodźczym. Często były to filmy o sprawach bieżących, wykorzystujące pilność sytuacji, a czasem nawet emocjonalne filmy "porno", które nie oferowały nic więcej niż wymuszone i nieetyczne wykorzystywanie ludzi, którzy balansują na granicy życia i śmierci. Ogień na morzu jest inny. Właśnie dlatego odniósł sukces i do dziś pozostaje ważnym filmem.

Czy wiesz, który filmowiec systematycznie i od dawna pracuje z silnymi bohaterkami? To Hayao Miyazaki. Lubię je wszystkie: odważną i kochającą naturę Naushikę, Sasuki i Mei oraz ich Totora, Ponyo, który jest niepoznawalną siłą oscylującą między człowiekiem a tym, co go otacza, no i oczywiście Księżniczkę Mononoke. Często oglądam Podróż do wyobraźni z moimi córkami. Ty też to zrób. Ponieważ dzieci potrzebują świata fantazji, a Miyazaki może być najlepszy w budowaniu takiego ze wszystkich.